هروقت ناراحت شدم از برخوردی از اطرافیانم؛حرفی ، عکس‌العملی ، نگاه و قضاوتی یا هرچیز دیگه؛ به جای ناراحتی، قضاوت و محکوم کردن اون آدم به این فکر کردم کجاها خودم اون شکل برخوردی رو داشتم.
اگه نداشتم خوشحال شدم و اگه بوده محکوم کردم خودمو.
هرچی که بوده تلاش کردم از اونجا به بعد بیشتر حواسم به رفتارم باشه.
گاهی خییلی زود دیر میشه :)))